Krótka historia starożytnej Grecji oraz jej ówczesne położenie

Starożytna Grecja

Tak właśnie nazywamy cywilizację, która w starożytności rozwijała się w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, wybrzeżach Azji Mniejszej, na wyspach mórz Egejskiego i Jońskiego, a później także w innych rejonach Morza Śródziemnego. Jest uważana za kolebkę cywilizacji zachodniej. Grecka sztuka, kultura, mitologia i nauka zostały za pośrednictwem Rzymu przekazane Europie i wywierały na nią duży wpływ w późniejszych okresach.

Historia

W epoce brązu powstały na tym obszarze wysoko rozwinięte kultury: minojska na wyspie Krecie, a w Grecji właściwej mykeńska, która później zdominowała Kretę. Wraz z końcem epoki brązu nastąpił gwałtowny upadek cywilizacji mykeńskiej i nastały tzw. wieki ciemne, z których wyłoniła się (ok. VIII w. p.n.e.) kultura Grecji archaicznej z ludnością żyjącą w miastach-państwach zwanych polis, z których najważniejsze były Ateny, Teby, Sparta i Korynt. Za okres szczytowego rozwoju cywilizacji greckiej uznaje się okres klasyczny  (V-IV w. p.n.e.), kiedy to Grecy odepchnęli zagrożenie perskie, a najpotężniejsze polis toczyły wojny o hegemonię. W drugiej połowie IV w. p.n.e. dominację nad Grekami uzyskało zhellenizowane państwo macedońskie, a jego władca – Aleksander Wielki – podbijając imperium perskie rozprzestrzenił kulturę grecką na ogromne obszary Azji i zapoczątkował okres hellenistyczny. W wiekach II i I p.n.e. państwa greckie dostały się pod panowanie imperium rzymskiego. zródło

Więcej informacji o historii znajduje się tutaj.

Położenie

By Getoryk - Praca własna, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=17435805

Środowisko naturalne starożytnej Grecji

Starożytni Grecy żyli początkowo w południowej części Półwyspu Bałkańskiego. Zamieszkiwali w miastach‑państwach zwanych poleis (w liczbie pojedynczej: polis). Polis to miasto wraz z otaczającymi je wsiami, ale także forma organizacji politycznej i wspólnota zamieszkujących je obywateli. Od tego słowa wywodzą się takie terminy jak „polityka” czy „polityczny”. Wspólnotę tworzyła niewielka, samorządna, zamknięta zbiorowość zajmująca niewielkie terytorium, oddzielone od innych poleis wysokimi górami. Polis zakładano koło wysokiego, ufortyfikowanego wzgórza, czyli akropolu. Akropol pełnił funkcję nie tylko obronną, lecz także religijną. zródło

Akropol ateński